Schemat instalacji sprężonego powietrza
Gruntowne przemyślenie schematu instalacji sprężonego powietrza podczas projektowania nowego systemu lub jego modernizacji jest niezbędne. Podobnie jest w przypadku wyboru komponentów składowych. Pamiętaj, taka strategia zapewni optymalne działanie instalacji sprężonego powietrza pod względem wydajności i niezawodności!
Dla każdego systemu sprężonego powietrza ważne jest 5 elementów projektowania, które już omówiliśmy w poprzednim
wpisie.
Często zdarza się, że użytkownik sam projektuje i instaluje system sprężonego powietrza. Jest to dobre rozwiązanie pod względem obniżenia nakładów finansowych, zwłaszcza dla etapu projektowania. Temat jest jednak na tyle złożony, że należy pamiętać o wielu aspektach planowania. Dlatego warto skorzystać z doświadczenia i skonsultować swoje założenia z profesjonalistami w dziedzinie sprężonego powietrza. Dostarczą oni informacje, które pozwolą zaprojektować prawdziwie wydajny system sprężonego powietrza. I to wcale nie musi kosztować.
Wentylacja stacji sprężarek
System sprężonego powietrza musi mieć odpowiednią wentylację. Może być ona naturalna lub wymuszona.
Naturalna wentylacja jest na ogół wystarczająca dla sprężarek o mocy do 18 kW. Dla większych sprężarek wymagana jest wentylacja wymuszona. Należy też rozważyć wentylację osuszaczy sprężonego powietrza w celu zapewnienia ich poprawnego działania i długiej żywotności systemu. Może to wymagać odpowiedniego ustawienia kanałów wentylacyjnych lub wentylatorów.
Wentylacja wymuszona jest możliwa w dwóch opcjach wykonania. Dla temperatury otoczenia powyżej 4°C, może być wykonana bez przepustnicy do recyrkulacji powietrza do sprężarkowni. Dla temperatur wlotowych poniżej 4°C, wentylacja kanałowa powinna być wykonana z przepustnicą powietrza obiegowego tj. przepustnicą recyrkulacji. Jej zadaniem jest mieszanie ciepłego powietrza z zimnym powietrzem wlotowym.
W zakładach, gdzie system sprężonego powietrza składa się z kilku sprężarek, istnieją dwie metody wentylacji sprężarkowni. Pierwszy to zapewnienie każdej ze sprężarek oddzielnego kanału wentylacyjnego.
Drugi to zsumowanie mocy wszystkich sprężarek (kW) i na tej podstawie dobór odpowiedniej wentylacji. Wentylowanie pomieszczenia odbywać się będzie tak, jakby była tam tylko jedna sprężarka o sumarycznej mocy. Oczywiście kanał zbiorczy będzie musiał być odpowiednio większych gabarytów niż osobne kanały dla każdej sprężarki.
Planowanie instalacji systemu sprężonego powietrza
Istnieje kilka czynników, które należy wziąć pod uwagę podczas planowania instalacji systemu.
● Wymagania dotyczące podłoża, na którym zostanie zainstalowany system sprężonego powietrza - większość sprężarek nie ma specjalnych wymagań dotyczących podłoża. Wystarczy, aby było odpowiednio wytrzymałe. Sprężarki śrubowe często montowane są na podstawie z nóżkami izolującymi od drgań. Niektórzy producenci nie mają jednak wibroizolacji i należy ją wykonać we własnym zakresie.
● Dostęp do poszczególnych elementów systemu sprężonego powietrza powinien być łatwy i dobrze oświetlony. Ułatwi to pracę obsłudze oraz przy wykonywaniu prac serwisowych. Należy stosować odstępy zgodne z przepisami BHP.
● Odpowiednie pomieszczenie - jeśli instalujesz duże lub średniej wielkości sprężarki, idealnym rozwiązaniem będzie umieszczenie ich w oddzielnej sprężarkowni. Powinna być czysta, sucha, wolna od kurzu, a panująca w niej temperatura optymalna dla ich pracy. Zazwyczaj jest to temperatura w zakresie między 4 a 40°C. Kanały wentylacyjne odprowadzające ciepło powinny być dobrze zaizolowane. Temperatura w sprężarkowni nie powinna spaść poniżej 4°C. Jest to ważne, aby uniknąć zamarzania i korozji wywołanej przez zbierający się kondensat.
W sprężarkowniach, gdzie zainstalowane są sprężarki chłodzone powietrzem, również należy zwrócić uwagę na temperaturę. By zapewnić wystarczające chłodzenie, temperatura w sprężarkowni nie powinna przekraczać 40°C.
Instalacja pneumatyczna, czyli rurociągi
Sposób instalacji rur sprężonego powietrza ma znaczenie. Sposób montażu wybieramy w zależności od metody uzdatniania oraz tego, gdzie ma być doprowadzone sprężone powietrze. Należy pamiętać, że jeśli prowadzimy instalację na zewnątrz, to musimy mieć powietrze odpowiedniej klasy. Zwłaszcza jeśli chodzi o wilgoć, żeby uniknąć zamarzania. Ciśnieniowy punkt rosy PDP powinien być niższy niż najniższa temperatura w zimie. Jeśli nie mamy żadnej estakady technicznej, to możemy poprowadzić rury w ziemi. Należy jednak pamiętać o strefie przemarzania, jak również o studzienkach na początku i na końcu takiego odcinka wraz ze spustem kondensatu w najniższym punkcie (tj. na którymś z jego końców). Rury zaleca się izolować zarówno termicznie, jak i od gleby. Jeśli stosujemy rury plastikowe, to jest to łatwiejsze, bo już sam plastik jest całkiem dobrym izolatorem. Należy jednak bezwzględnie pamiętać o wytrzymałości ciśnieniowej.
Jeśli nie chcemy inwestować w specjalne osuszanie powietrza, stosuje się również izolację termiczną rurociągów idących na zewnątrz, a nie posiadających odpowiedniej klasy czystości. Jednak należy pamiętać o tym, żeby rurociąg taki miał odpowiedni spadek i spust kondensatu w najniższym, a jednocześnie ciepłym miejscu. Zazwyczaj zdaje to egzamin, jednak zaleca się za takim odcinkiem zamontowanie pułapki kondensatu lub separatora cyklonowego.
Sam wybór orurowania również wpływa na wydajność i niezawodność systemu sprężonego powietrza. Przy wyborze orurowania należy rozważyć użycie odpowiedniego materiału. Jest on zależny od tego, do czego ma służyć sprężone powietrze. Istnieje kilka opcji materiałowych, np. miedź, stal nierdzewna czy ocynkowana, plastik lub aluminium. Zalety i wady każdego z materiałów powinny być uwzględnione w procesie wyboru. Ważna jest również średnica rurociągu pod kątem małych oporów przepływu. Należy również uwzględnić przyszłe potrzeby systemu sprężonego powietrza.